ZION
Born July 14th, 2021 at home in Amsterdam
Translated from original birth story written by Githa in Dutch.. See below for the original version as well..
⧼ July 13, 2021 - 6:00 PM ⧽
I am 5 days after my estimated due date and pretty much done with the heavy feeling in my pelvis. I have already experience some pre-contractions in the past week (also known as: 'You think the labor is about to start, but it is really not'). Still no baby…both me and Rich are starting to get pretty impatient. Where is our little man now? After dinner we lie on the couch together. Rich lets Chewy, our little puppy, out for a quick walk at 9:00PM and I get ready for bed.
⧼ 13 July 2021 - 9.30 PM ⧽
Rich and I get into bed together. Less than fifteen minutes later I feel the 'front contractions' coming on again and I think to myself: they will pass soon. But as time goes on, the contractions only get more intense. After an hour of not sleeping even for a moment, I wake up Rich: "Honey, I think it's really going to start now". Rich jumps out of bed and I follow him to the living room, sleeping is no longer an option. Rich begins to transform the entire living room into a birthing paradise. He pushes the table aside and puts a pitcher of fruit-infused water on the table, two glasses and a bowl of dates and dark chocolate. On the left he sets out my yoga ball with soft blankets on the floor. I immediately use it to absorb the contractions. I apply the 1:1 ratio breathing technique and turn inward more and more. Rich meanwhile helps time the contractions and I try different positions, lying, sitting, standing and hanging. Rich sets up the birthing bath and places it in the middle of the living room. The contractions are getting a little more intense. Rich, my wonderful birth partner, supports me through every contraction by massaging me, saying loving words and putting pressure on my lower back and hips during every contraction. Between contractions we try to rest together on the couch, hugging and lying against each other while being half asleep. Every time a new contraction comes, we sit up together to go through it together as well. Around 02:30AM the contractions come every 5 minutes – ‘it is time to call the midwife!’. She is currently attending another delivery and is sending someone from another practice. But luckily for us, a student who has done checkups on me before can come as well. Let’s go with the flow!
⧼ July 14, 2021 - 3:00 AM ⧽
After half an hour the bell rings: a midwife and a student midwife I knew. I am happy to see a familiar face and, I feel safe and secure in her hands despite her being still a student. After a quick check she concludes 2 cm dilation. This is moving in the right direction, but it could take 12 hours to 24 hours (or even longer). We are advised to postpone filling the bath until I am 5 to 6 cm dilated. At that moment the student and midwife leave with the announcement that they will be back in 3 hours. I decide to inform my mother about what’s happening.
The intensity continues to increase. I don't know what time it is anymore. I can no longer cope with the contractions while sitting or lying down. All that works is standing, hanging around Rich's neck, dancing and rocking my hips. I do know that I am getting more and more tired though.
⧼ July 14, 2021 - 5:00 AM ⧽
"If I'm only 5 cm now, I can't keep this up" I tell Rich. I am also starting to feel more pressure in my pelvis and now and suddenly I get a little pressure to push. I am thinking whether we should call the midwife again to ask if they can come earlier, but we don't do it… just an hour and then they'll be back.
⧼ July 14, 2021 - 6:00 am ⧽
And then the bell rings. Happy they are back! This time my own midwife and the student. The student checks my dilation again: “Wow you are already 9 cm!”
⧼ July 14, 2021 - 6.15 AM ⧽
We have to fill the bath immediately, otherwise it will be too late. I finally manage to call my mother and while I can't say anything because of the next contraction, I hope she gets the message: time to come! Rich, meanwhile, tries to connect the garden hose to our faucet, but he doesn't seem to manage. He tries everything, trying to secure the hose with a rubber glove (ha ha) and in desperation he starts filling the bath with a large pot (ha ha, fill 600 liters with a 2 liter pan, good luck!). The midwife remains very relaxed and eventually finds an attachment in the box that does fit on the tap. The bath is now slowly filling up. And then suddenly the snake from the bath sways back and forth. The whole living room is now one big water ballet. HA HA HA, I laugh between contractions. This is hilarious! I feel the pressure increasing with each contraction and am advised to push along a bit so that the baby comes deeper into my pelvis. And that feels unbelievably good! In the meantime, there is a small layer of water in the bath so I decide to sit in it with the jet aimed at my stomach. I immediately feel how my whole body relaxes.
And then the doorbell rings, I hope my mother.. And sure enough, there she is! Despite being completely in my own bubble and saying or seeing almost nothing, I am grateful that she is there. After a short period of gentle pushing on the exhale, I suddenly feel a kind of balloon popping inside, followed by a warm current. Must be my waters that are breaking. The urge to push is now even more intense. With every contraction I push along by hanging over the edge of the bath. Between contractions I lie relaxed on my back. My mother holds an ice-cold washcloth filled with ice cubes against my cheek so I don't overheat. With every contraction a primal sound comes out of me. I feel the energy flowing upwards. The midwife therefore advises me to direct the energy downwards by taking a deep gulp of air with the next contraction, holding my breath and then pushing that air down. And wow does that work well!
⧼ July 14, 2021 - 7:20 AM ⧽
I feel my baby sink deeper and deeper. Between contractions I go in with my fingers to feel where he is and to my surprise I feel a wrinkly piece of flesh. Wow! There he is! We are almost there!
With each contraction he comes lower and lower. And then I feel his head. It burns a bit, this must be 'the ring of fire' I'm sure, just a few more breaths and then it's there. "Try a different position, maybe on your side," says the midwife. And so with the next contraction I press on my side and feel his head come out. At the same time I get a cramp in my left thigh and I close my legs out of reflex. The midwife helps me to keep my legs apart (luckily, otherwise my sweet baby would be stuck too). One last contraction and then it will be complete. And so at the next contraction I push with all my strength and feel it leave my body. And there he suddenly lies on my chest, with a roar he takes his first breath. And looks at me with open eyes. Welcome little Zion. Our sweet little boy is here!
Githa and Rich joined the HypnoBirthing group course in Amsterdam April 2021..
ZION
Born July 14th, 2021 at home in Amsterdam
Original birth story written by Githa in Dutch..
⧼ 13 juli 2021 - 18:00 uur ⧽
Ik ben 5 dagen overtijd en redelijk klaar met het zware gevoel in mijn bekken. De voorweeën (ook wel bekend als: ‘Je denkt dat de bevalling gaat beginnen, maar dus lekker niet’) hebben zich al meerdere keren aangediend de afgelopen week. Nog steeds geen baby… zowel ik als Rich beginnen redelijk ongeduldig te worden. Waar blijft onze kleine man nou? Na het eten liggen we samen op de bank. Rich laat om 21:00 uur nog even snel Chewy uit en ik maak me alvast klaar voor bed.
⧼ 13 juli 2021 - 21.30 uur ⧽
Samen stappen Rich en ik in bed. Nog geen kwartier later voel ik de ‘voorweeën’ weer opkomen en denk bij mezelf: ze zullen zo wel weer overgaan. Maar naarmate de tijd vordert worden de weeën alleen maar intenser. Na een uur geen oog dicht te hebben gedaan, maak ik Rich toch maar wakker: “schat, ik denk dat het nu echt gaat beginnen”. Rich springt uit bed en ik volg hem naar de woonkamer, slapen lukt toch niet meer. Rich begint de hele woonkamer om te toveren tot een bevalparadijs. Hij schuift de tafel aan de kant en zet een kan met fruit infused water op tafel, twee glazen en een schaaltje met dadels en pure chocola. Aan de linkerkant zet hij mijn yogabal klaar met zachte dekens op de grond. Daar maak ik meteen gebruik van om de weeën op te vangen. Ik pas de 1:1 ratio ademhalingstechniek toe en keer steeds meer naar binnen. Rich helpt ondertussen met het timen van de weeën en ik probeer verschillende houdingen uit, liggend, zittend, staand en hangend. Rich zet het bevalbad op en plaats deze midden in de woonkamer. De weeën worden steeds een stukje intenser. Rich als mijn geweldige birth-partner ondersteund mij bij elke wee door mij te masseren, liefdevolle woorden te zeggen en tijdens een wee druk te geven op mijn onderrug en heupen. Tussen de weeën door proberen we samen te rusten op de bank, knuffelend en half slapend liggen we daar tegen elkaar aan en telkens als een nieuwe wee zich aandient, gaan we samen rechtop zitten om hem op te vangen. Rond 02:30 komen de weeën om de 5 minuten en dus is het tijd om de vroedvrouw te bellen. Zij is momenteel aanwezig bij een andere bevalling en is genoodzaakt om iemand van een andere praktijk te laten komen. Wel kan ze een studente mee laten komen die al eens eerder controles bij mij heeft gedaan. Go with the flow!
⧼ 14 juli 2021 - 3.00 uur ⧽
Na een half uur gaat de bel. Daar zijn de vroedvrouw en studente. Ik ben blij om een bekent gezicht te zien en voel me, ondanks dat ze nog een student is, veilig en vertrouwd in haar handen. Ze toucheert mij en concludeert 2 cm ontsluiting. Dit gaat de goede kant op, maar het kan zo nog 12 uur tot 24 uur (of zelfs langer) duren. We krijgen het advies om het vullen van het bad nog even uit te stellen tot ik op 5 á 6 cm ontsluiting zit. De student en vroedvrouw vertrekken vervolgens met de mededeling over 3 uur weer terug te zijn. Ik besluit mijn moeder alvast op de hoogte te brengen. Na verloop van tijd neemt de intensiteit verder toe. Ik weet inmiddels niet meer hoe laat het is. Zittend en liggend lukt het mij niet meer om de weeën op te vangen. Het enige wat nog werkt is staan, hangend om Rich zijn nek en wiegend en dansend met mijn heupen. Ik weet wel dat ik steeds vermoeider begin te worden.
⧼ 14 juli 2021 - 5.00 uur ⧽
‘Als ik nu pas op 5 cm zit, dan houd ik dit niet vol’ zeg ik tegen Rich. Ook begin ik nu al meer druk te voelen in mijn bekken en krijg ik zo nu en dan een beetje persdrang. Ik twijfel of we de vroedvrouw weer moeten bellen om te vragen of ze niet eerder kunnen komen. Toch doen we het niet… nog maar een uur en dan zijn ze er weer.
⧼ 14 juli 2021 - 6.00 uur ⧽
En dan wordt er aangebeld. Gelukkig ze zijn er weer! Dit keer mijn eigen vroedvrouw en de studente. De studente checkt mijn ontsluiting opnieuw: “Wow je zit al op 9 cm!”
Geboorteverhaal Zion deel 3:
⧼ 14 juli 2021 - 6.15 uur ⧽
Als de wiedenweer moeten we het bad vol laten lopen, anders gaat het niet meer lukken. Nog snel weet ik mijn moeder te bellen en terwijl ik niets kan zeggen in verband met de volgende wee hoop ik dat ze de boodschap begrijpt: tijd om te komen. Rich probeert ondertussen de tuinslang op onze kraan aan te sluiten, maar hij lijkt er niet op te passen. Hij probeert van alles, probeert de slang vast te maken met een rubberen handschoen (ha ha) en uit wanhoop begint hij het bad te vullen met een grote soeppan (ha ha, 600 liter vullen met een 2 liter pan). De vroedvrouw blijft heel relaxt en vindt uiteindelijk een opzetstuk in de doos die wel op de kraan past. Het bad begint nu langzaam vol te lopen. En dan plots swiebert de slang uit het bad heen en weer. De hele woonkamer is nu één groot waterballet. HA HA HA, lach ik tussen de weeën door. Hilarisch dit! Ik voel de druk bij elke wee steeds meer toenemen en krijg het advies om alvast een beetje mee te duwen zodat de baby dieper in mijn bekken komt. En wat voelt dat ongelofelijk goed. Ondertussen zit er een een mini laagje water in het bad en besluit er alvast in te gaan zitten met de straal op mijn buik gericht. Ik voel meteen hoe mijn hele lichaam ontspant. En dan gaat de deurbel, ik hoop mijn moeder! En ja hoor, daar is ze. Ondanks dat ik helemaal in mijn eigen bubbel zit en bijna niets zeg of zie, ben ik dankbaar dat ze er is. Na een korte periode van zacht meeduwen bij de uitademing voel ik ineens van binnen een soort ballon poppen gevolgd door een warme stroming. Dat moeten vast en zeker mijn vliezen zijn die braken. De persdrang wordt nu nog intenser. Met elke wee pers ik mee door over de badrand te hangen. Tussen de weeën door lig ik ontspannen op mijn rug. Mijn moeder houdt een ijskoud washandje gevuld met ijsklontjes tegen mijn wang zodat ik niet oververhit raak. Bij elke wee komt er een oergeluid uit mij. Ik voel hoe de energie omhoog stroomt. De vroedvrouw adviseert mij daarom om de energie naar beneden te sturen door bij de eerst volgende wee een diepe teug met lucht te nemen, mijn adem in te houden en dan die lucht naar beneden te drukken. En wow wat werkt dat goed!
Geboorte Zion vervolg:
⧼ 14 juli 2021 - 7.20 uur ⧽
Ik voel hoe mijn kindje steeds dieper naar beneden zakt. Tussen de weeën ga ik met mijn vingers naar binnen om te voelen waar hij zit en tot mijn verbazing voel ik een rimpelig stuk vlees met haar. Wow! Daar is hij! We zijn er bijna! Met elke wee komt hij steeds lager en lager. En dan voel ik zijn hoofdje bij de uitgang. Het brandt een beetje, dit is vast ‘de ring of fire’ Ik weet het zeker, nog maar een paar keer persen en dan is hij er. ‘Probeer eens een andere houding, misschien op je zij’ zegt de vroedvrouw. En zo met de eerstvolgende wee pers ik op mijn zij en voel hoe zijn hoofdje naar buiten komt. Tegelijkertijd krijg ik een kramp in mijn linker bovenbeen en sluit uit reflex mijn benen. De vroedvrouw helpt mij om mijn benen uit elkaar te houden (gelukkig, anders zat mijn lieve kindje nog klem ook). Nog 1 laatste wee en dan zal hij er volledig zijn. En dus pers ik bij de volgende wee met al mijn kracht en voel hoe hij mijn lichaam verlaat. En daar ligt hij dan ineens op mijn borst, met een brul neemt hij zijn eerste teugjes adem. En kijkt mij met open ogen aan. Welkom kleine Zion. Ons lieve mannetje is hier!
Githa and Rich joined the HypnoBirthing group course in Amsterdam April 2021..